Show van Marco Borsato is veel meer dan een concert.
Concert
Marco Borsato, De Kuip, Nog te zien op 1, 2 en 5 juni.
Historisch, het eerste concert van Marco Borsato in De Kuip uit een reeks van vijf? Zeker, om tal van redenen. Het Feyenoordstadion is en blijft een waanzinnige plek voor dit soort acts, die meer zijn dan louter een concert. Circus Borsato is tevens een lichtshow, een vuurwerkfestival en immense openluchtbioscoop dankzij de videobeelden op het decor achter Borsato's sterke band.
Voel de stalen constructie van De Kuip meedeinen met het hossende publiek op Borsatoklassiekers als Rood en Je hoeft niet naar huis vannacht, maar ook op de muziek van gastartiesten als Di-Rect, Lil' Kleine, André Hazes en Armin van Buuren en je vraagt je onherroepelijk af: hoe heeft het toch kunnen bestaan dat alle topacts De Kuip de afgelopen elf jaar gemeden hebben?
Borsato begint zijn concert met het beste nummer uit zijn repertoire om een avond die zwanger is van hooggespannen verwachtingen enigszins te ontladen: Binnen. Natuurlijk werkt hij in de drie (!) uur die volgen toe naar een climax, maar er schuilt in de eerste helft van de avond wel een handvol inkakmomenten, vooral bij een drieluik 'kleinere liedjes'.
Eerst het prachtige Dochters; Borsato zingt het op een witte, hoge kruk op de lange 'catwalk' voor het podium. Daarna verhuizen zanger en kruk naar het podium, waar die intieme setting juist wegvalt in het overweldigende decor en volgen Vreemde Handen en Onbewoonbaar Verklaard. Bepaald geen feestnummers en achter elkaar te veel van het goede.
Het is een zeldzame wanklank op een avond waarop Marco Borsato zijn fans alles geeft wat ze zo in hem waarderen: net zo bombastisch, energiek en vol pathos (kenmerkende quote: ,,Als je naar de tekst van sommige liedjes luistert, is het bijna poëzie'') als bij zijn vorige Kuipconcerten, vijftien jaar geleden.
Hier staat een zanger, een showman, een entertainer, die niet het allergrootste muzikale talent van Nederland is, maar op de bühne zichtbaar bereid is om keihard te werken. En dat wordt enorm gewaardeerd. Juist op deze grond, in de Kuip.
Jeroen Schmale
Marco Borsato, De Kuip, Nog te zien op 1, 2 en 5 juni.
Historisch, het eerste concert van Marco Borsato in De Kuip uit een reeks van vijf? Zeker, om tal van redenen. Het Feyenoordstadion is en blijft een waanzinnige plek voor dit soort acts, die meer zijn dan louter een concert. Circus Borsato is tevens een lichtshow, een vuurwerkfestival en immense openluchtbioscoop dankzij de videobeelden op het decor achter Borsato's sterke band.
Voel de stalen constructie van De Kuip meedeinen met het hossende publiek op Borsatoklassiekers als Rood en Je hoeft niet naar huis vannacht, maar ook op de muziek van gastartiesten als Di-Rect, Lil' Kleine, André Hazes en Armin van Buuren en je vraagt je onherroepelijk af: hoe heeft het toch kunnen bestaan dat alle topacts De Kuip de afgelopen elf jaar gemeden hebben?
Borsato begint zijn concert met het beste nummer uit zijn repertoire om een avond die zwanger is van hooggespannen verwachtingen enigszins te ontladen: Binnen. Natuurlijk werkt hij in de drie (!) uur die volgen toe naar een climax, maar er schuilt in de eerste helft van de avond wel een handvol inkakmomenten, vooral bij een drieluik 'kleinere liedjes'.
Eerst het prachtige Dochters; Borsato zingt het op een witte, hoge kruk op de lange 'catwalk' voor het podium. Daarna verhuizen zanger en kruk naar het podium, waar die intieme setting juist wegvalt in het overweldigende decor en volgen Vreemde Handen en Onbewoonbaar Verklaard. Bepaald geen feestnummers en achter elkaar te veel van het goede.
Het is een zeldzame wanklank op een avond waarop Marco Borsato zijn fans alles geeft wat ze zo in hem waarderen: net zo bombastisch, energiek en vol pathos (kenmerkende quote: ,,Als je naar de tekst van sommige liedjes luistert, is het bijna poëzie'') als bij zijn vorige Kuipconcerten, vijftien jaar geleden.
Hier staat een zanger, een showman, een entertainer, die niet het allergrootste muzikale talent van Nederland is, maar op de bühne zichtbaar bereid is om keihard te werken. En dat wordt enorm gewaardeerd. Juist op deze grond, in de Kuip.
Jeroen Schmale
Reacties
Een reactie posten