- Link ophalen
- Andere apps
'Maak excuses aan de Molukkers'
OPINIE - Sylvia Pessireron, Victor Molkenboer, Emile Roemer, Kees Luesink, Jolande Sap, Esther Ouwehand, Arie Slob en Nico Koffeman − 25/04/12, 15:11
© ANP. Het Molukse woonoord in Lunetten. In het begin van de jaren 50 werden ruim 3000 uit de Molukken afkomstige ex-KNIL militairen en hun gezinnen ondergebracht in Vught, in een voormalig Duits concentrationkamp. Eind jaren 80 woonden er nog enkele honderden Molukkers.
VK OPINIE Molukkers kwamen op dienst-bevel naar Nederland. Maar ze konden beter niet integreren; hun verblijf was immers tijdelijk. 'Het is tijd dat de minister-president zijn excuses aanbiedt aan de Molukse ex-KNIL-soldaten, hun vrouwen en kinderen', dat schrijven verschillende politici.
Achtereenvolgende regeringen hebben gezwegen over de vernederende behandeling van de eerste generatie Molukkers
Molukkers zijn geen vluchtelingen of arbeidsmigranten zoals tegenwoordig veelal wordt gedacht, maar kwamen op dienstbevel naar Nederland. Bij aankomst in 1951 werden de KNIL-militairen en hun gezinnen aan hun lot overgelaten. Integreren in de Nederlandse samenleving was niet de bedoeling. Na meer dan zestig jaar dient de premier van Nederland zijn excuses aan te bieden voor de kille ontvangst van destijds.
Het verhaal van de Molukkers in Nederland is nauw verweven met onze vaderlandse geschiedenis. Uit hún land betrok de VOC de kruidnagelen en andere specerijen die de basis zouden vormen voor de bloeiende handel die de Nederlandse Gouden Eeuw inluidde. Het waren 'Ambonezen' die, vermaard vanwege hun inzet en trouw, door het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) werden geronseld. En het waren deze Molukse militairen die tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië Nederlandse geïnterneerden beschermden, en die direct na de capitulatie opnieuw de kant van Nederland kozen tijdens de bloedige onafhankelijkheidsstrijd.
Maar toen Nederlands-Indië werd verloren, werden de KNIL-soldaten van Molukse afkomst een blok aan het been. Omdat de Nederlandse regering hun wens om op Ambon af te zwaaien niet wilde inwilligen, werden zij op dienstbevel naar Nederland overgebracht. Voor een half jaar, zo luidde de belofte.
Direct na aankomst kregen de soldaten echter ontslag en werden zij gehuisvest in zogenaamde 'woonoorden', voorlopers van de Molukse wijken. Ze kregen te horen dat het niet de bedoeling was in de Nederlandse samenleving te integreren; hun aanwezigheid was tijdelijk.
De soldaten moesten hun gezinnen onderhouden met door de staat gefourneerd zakgeld (drie gulden per week per volwassene, en een gulden per kind) en werden van de arbeidsmarkt geweerd. Het ontslag en de wijze waarop zij door hun voormalig werkgever werden weggezet, was een klap in het gezicht van de soldaten. Hun verbittering en ontgoocheling werd de erfenis van hun kinderen.
Oproep
Achtereenvolgende regeringen hebben gezwegen over de vernederende behandeling van de eerste generatie Molukkers. Dat zwijgen werd, na zestig jaar, doorbroken door Victor Molkenboer, burgemeester van Leerdam. Aan het begin van dit jaar riep hij de overheid op excuses aan te bieden voor de kille manier waarop de Molukkers destijds zijn ontvangen. Zijn oproep verdient steun.
In een samenleving die bestaat uit een waaier van bevolkingsgroepen dient de overheid voor binding te zorgen. Daarvoor is het ten opzichte van de Molukse bevolkingsgroep noodzakelijk fouten uit het verleden te erkennen.
In 1986 werd daartoe een poging gedaan met de uitreiking van de Rietkerkpenning met het opschrift 'Dank voor uw inzet'. De meeste ervan werden nooit opgehaald. De oud-KNIL-soldaten zaten niet op een herdenkingspenning te wachten. Hun inzet in de oorlog en tijdens de Bersiap (de gewelddadige periode na de Japanse capitulatie, red.) hoorde bij hun werk als militair, bij de eed van trouw. Terwijl zij zich aan hun belofte hadden gehouden, liet Nederland hen en hun land van herkomst in de steek.
Wij vragen de minister-president excuses aan te bieden aan de Molukse ex-KNIL-soldaten, hun vrouwen en kinderen die vanaf 1951 onvrijwillig in deze samenleving hun weg moesten vinden.
Sylvia Pessireron, auteur De Verzwegen Soldaat. Victor Molkenboer, burgemeester Leerdam.Kees Luesink, burgemeester Doesburg. Emile Roemer, partijleider SP. Jolande Sap, partijleider GroenLinks. Esther Ouwehand, Kamerlid Partij voor de Dieren. Arie Slob, partijleider ChristenUnie en Nico Koffeman, fractievoorzitter Partij voor de Dieren Eerste Kamer.
Het verhaal van de Molukkers in Nederland is nauw verweven met onze vaderlandse geschiedenis. Uit hún land betrok de VOC de kruidnagelen en andere specerijen die de basis zouden vormen voor de bloeiende handel die de Nederlandse Gouden Eeuw inluidde. Het waren 'Ambonezen' die, vermaard vanwege hun inzet en trouw, door het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) werden geronseld. En het waren deze Molukse militairen die tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië Nederlandse geïnterneerden beschermden, en die direct na de capitulatie opnieuw de kant van Nederland kozen tijdens de bloedige onafhankelijkheidsstrijd.
Maar toen Nederlands-Indië werd verloren, werden de KNIL-soldaten van Molukse afkomst een blok aan het been. Omdat de Nederlandse regering hun wens om op Ambon af te zwaaien niet wilde inwilligen, werden zij op dienstbevel naar Nederland overgebracht. Voor een half jaar, zo luidde de belofte.
Direct na aankomst kregen de soldaten echter ontslag en werden zij gehuisvest in zogenaamde 'woonoorden', voorlopers van de Molukse wijken. Ze kregen te horen dat het niet de bedoeling was in de Nederlandse samenleving te integreren; hun aanwezigheid was tijdelijk.
De soldaten moesten hun gezinnen onderhouden met door de staat gefourneerd zakgeld (drie gulden per week per volwassene, en een gulden per kind) en werden van de arbeidsmarkt geweerd. Het ontslag en de wijze waarop zij door hun voormalig werkgever werden weggezet, was een klap in het gezicht van de soldaten. Hun verbittering en ontgoocheling werd de erfenis van hun kinderen.
Oproep
Achtereenvolgende regeringen hebben gezwegen over de vernederende behandeling van de eerste generatie Molukkers. Dat zwijgen werd, na zestig jaar, doorbroken door Victor Molkenboer, burgemeester van Leerdam. Aan het begin van dit jaar riep hij de overheid op excuses aan te bieden voor de kille manier waarop de Molukkers destijds zijn ontvangen. Zijn oproep verdient steun.
In een samenleving die bestaat uit een waaier van bevolkingsgroepen dient de overheid voor binding te zorgen. Daarvoor is het ten opzichte van de Molukse bevolkingsgroep noodzakelijk fouten uit het verleden te erkennen.
In 1986 werd daartoe een poging gedaan met de uitreiking van de Rietkerkpenning met het opschrift 'Dank voor uw inzet'. De meeste ervan werden nooit opgehaald. De oud-KNIL-soldaten zaten niet op een herdenkingspenning te wachten. Hun inzet in de oorlog en tijdens de Bersiap (de gewelddadige periode na de Japanse capitulatie, red.) hoorde bij hun werk als militair, bij de eed van trouw. Terwijl zij zich aan hun belofte hadden gehouden, liet Nederland hen en hun land van herkomst in de steek.
Wij vragen de minister-president excuses aan te bieden aan de Molukse ex-KNIL-soldaten, hun vrouwen en kinderen die vanaf 1951 onvrijwillig in deze samenleving hun weg moesten vinden.
Sylvia Pessireron, auteur De Verzwegen Soldaat. Victor Molkenboer, burgemeester Leerdam.Kees Luesink, burgemeester Doesburg. Emile Roemer, partijleider SP. Jolande Sap, partijleider GroenLinks. Esther Ouwehand, Kamerlid Partij voor de Dieren. Arie Slob, partijleider ChristenUnie en Nico Koffeman, fractievoorzitter Partij voor de Dieren Eerste Kamer.
- Link ophalen
- Andere apps
Reacties
Een reactie posten